bu ne aþk ne de savaþ seni bilmem, bilemem ama ben ne savaþçýyým ne de tanrý kölesiyim kalemimin, efendisi deðil zalimliðin
ilk kez “oysa” diye baþlamayacaðým sakýn ola bekleme, merak ta etme sevmez oldum gayrý senden sonra insanlýðý da pamuk bir kumaþtým sen makas olmadan hemen önce
bir es’e ses olmak, bir ses’e dokunmak ciðer ister, yürek ister bence çýðlýk olabilmek içinse bir kalem, bir de kaðýt yeter mi sence
sana haksýzlýk etmekte istemem tutku gerçekten çok garip bir hissiyatmýþ aþk gibi mi desem deðil, evet, evet yaðmur gibi sanki yaðmak sanýrsýn, yaðmalanýrsýn ardý sýra sonra bildiðin aldanýrsýn
ben, beni bilmem, bilemem belki ama ya sen… yorgun düþmüþ olabilirim ama inan þiir ve kalemim hatta solumda küllenen kelebek ömrüm üzerine yemin ederim ki ne beni, ne bizi, ne de bize olan sadakatsizliðini asla unutamayacaksýn hayat…
. . . //
ilhanaþýcýtemmuzikibinyirmi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.