Unuttuðun þeyler gelir ya aklýna öylece birden bire durduk yere burnunun ucu sýzlar gözlerin dolar sonra ellerini bir an için nereye götüreceðini bilemezsin ya sýkar duvara geçirir ya saçlarýný çekiþtirir veyahutta kalbine götürür acýnýn geçmesini beklersin sýkýntý son bulsun diye tekrar unutmayý beklersin beklersin geçmez etrafýndaki insanlar yüzünden gülümsersin acý verir sana o tebessüm ne kadar yalnýz olduðunu o an bir kez daha anlarsýn ellerin peçete olur etrafýnda kimse kalmadýðýnda ilk deðildir sonda olmaz ýslansada kopmaz ellerin daðýlmaz peçete gibi oysaki sen daðýlmýþsýndýr yeterince dudaklarinda belirir cümlelerim kulaklarýnda çýnlar sesim nefesim "sen yokluðumu unutamaz alýþýrsýn sadece bir anda geliverir gözlerim gözlerine karanlýklara hapsolmak iþe yaramaz ben ýþýðýným alýþ gözlerindeki varlýðýma"hadi þimdi topla kendini unuttuðunu san oysaki kendini kandýr ve alýþ yokluðuma...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Merve Aktuğ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.