artýk kendimi unuttum ben açmaz oldu güllerim güz benim her mevsimim nadasa kalmýþ yüreðim gönlüm üþür sevda ayazýnda asi rüzgarlarýn vuruþlarýnda ölürüm, ölürüm de; göremezsin!..
kupkuru kalmýþ dallarým savrulup gitmiþ yapraklarým gazel olmuþ hayatým unutturdular mutluluðu ah!..bilsen, ne çok periþaným dokun þu garip yalnýzlýðýma....
öyle ihtiyacým var ki sana can suyundan damlat kalbime çok görme bana sevdayý mutluluðu tadalým saadeti kollarýnda bulayým dudaklarýnda yeniden yeþereyim...
sarýl sýrýlsýklam aþkýn hatýrýna sev beni gönlünün çektiðince kurtar düþtüðüm girdaptan neþter ol yarama koynunda ömürlük kölen olayým ömrümü sana vereyim...
Zafer Direniþ ...
Perþembe - Temmuz 16 2020
Karabulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
direniş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.