Her köþesi vatanýn ýslak Süt beyaz, kan kýrmýzý Anamdan emdiðimle topraklar sulak Ellerim bazen yapýþýk kabzada Fetihte surlara dikerken sancak Bazen kolumdan uzakta, kasýlmýþ Düþman kýlýcý geçmiþ aradan Þah damarým kusuyor kýmýzý Bir kupa da benim olsun Þehadetin þerbeti bilsek nasýlmýþ Kan gölüne dönmüþ kutlu havzada Bir damla lutfundan Yaradan
Tank paletlerinde un ufak Vatanýn kaldýrýmý þosesi Çelik kuþlar anamýn kucaðýný dövmekte Birinden memenin süt emmiþ kuzular Namlularla çelik çomak oynamakta Diðerinden, toprak ana bozkurtlar kuzular Dolabýnda kat kat kan puanlý ak elbisesi Sadakta ok, namluda kurþun bitse Her þehadette deðiþecek yenisi Her defasýnda daha al, daha az beyaz Daha ýlýk tad ve daha az ayaz Ölüme mi doyar þehit, ki Peygamber övmekte
Ellibir þehit bir batýnda Milletin namusunu korumaya yeminde Bedenlerimiz karýþmýþken topraða Ruhlarýmýz arþ-ý ala katýnda Çok gördü düþman, mermisini Piyon süren ihanet, kahpe zeminde Dur ulan alçak, Giy bari düþman libasý Hak etmedi mi yediðin ekmek onca iltimasý Vur ulan, Vur alçak, tanýdý zaten cihan çerini Sýrtýma saplatýrken kardeþimin hançerini