Ýlmin baþý sabýr derler unutma!
Sabreyle ki selamete er dostum.
Hakk’ýn yolu meþakkatle doludur,
Geri dönme bir bilene sor dostum.
Hayat germiþ iken bütün aðlarý,
Ferhat nasýl deldi yüce daðlarý?
Mecnun’un erirken gönül yaðlarý,
Sabýr her yürekte ayrý kor dostum.
Eyüp hastalýktan döndü hasýra,
Yakup kör olsa da bakmaz kusura,
Yusuf’u kuyudan alýp Mýsýr’a,
Sultan yapan Hak’týr bunu gör dostum.
Kimisi aç sefil, kimisi Zara…
Kimi saðlýk içre, kimisi yara…
Sýnav vermiþ Allah bütün kullara,
Biraz da aklýný buna yor dostum.
Derdi de zevki de veren Hüdâ’dýr.
Sabýr da þükür de Hakk’a sevdadýr.
Kanaat, isyandan daha evladýr.
Her sabrýn sonunda hayýr var dostum.
Sabýrla beklersen Mevla yar dostum.
ÜZEYÝR BAÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.