kanat çýrparken sarnýçlarda yaðmur
adýn saklýmda susmaktan yorgun
þimdi aðlar tenim
gömerken dokunuþlarýný dünden bugüne
bilmem hangi yýldý
avuçlarýmda saklarken kokunu
savrulur yüreðimin iklimleri
ey gözleri ateþ hattý
yol hazanýn
durmadan yüzümde gezinen
yitip gitme sende
asýlý kalan gülüþlerden
düþerken takvimlerden
her güneþle bir yaprak
cürmüne çarpýyorsun bir gamzenin
senden bana kalan denizlerin üstünde
hangi limana demir atsak
gelip içimize yanaþýr acý
bir akþamsefasý gibi gecesiz
ama soluyan belli belirsiz
sessiz
nadasa býrakýlmýþ bir an
ey gözleri ateþ hattý
getirir mi bu Ýzmir’in imbatlarý
incitmeden düþleri iki çýðlýk arasý
oysa
ötesi sen bu yalnýzlýðýn
bir tarla kuþunun tenha hüzünlerinde
el deðmemiþ avuntu bir bahar
silinmemiþ izleri gözyaþýnda çýrpýnan
kendi bedenine hapis unutulmuþ sessizlik
bakýþlarým yol boyu
gölgelerken kendini bir rüzgara
içimde zamansýz bir veda
gidiþine yeminli
dem vurur isyana
adýn saklýmda hala
ve susmaktan yorgun...
temmuz-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.