SAVURDU BİZİ

Gül bahçesinde rahiyasýndayken mekanýn
Amansýz bir rüzgar savvurur; yýkar, tarumar eder
Tam bitmiþti dersin sen, gönlünde heyecanýn
Çöle çevirir gününü,, keyiflerse besbeter.

Bir dili olsaydý kemikten insanýn, olurdu ayarý
En hazininde bile güldürürdü,güç katardý o tadý
Ne karý olur bilmem, yýkmanýn gönülleri
Yiðitçe bir duruþta, fesatýn yoktur yeri.

Ýsterdim her gönülde açýlsýn temiz sayfa
Geçmiþe bakýp duran, yaþamýyor esasta
Gün bugün deðil midir, yapalým gereðini
Sevgi dili olsun tek, býrak git ötekini.

Her kavuþma, içinde saklar ayrýlýðý
Ne gücün yeter gidene, ne durdurabilirsin zamaný
An yaþanýlan deðil mi, býrak hezeyanlarýný
Sen gül ki hayat gülsün, kaçýrma son vagonu.

Eller düþtü boþluða, gözler takýldý uzaða
Geldi ayrýlýk yine, katlanmak zor acýya
Vefa var ya ne güzel, insaný ihya eder
Olmasaydý þu gurbet, sefalar keyfe deðer.

Kýrmamak için caný, dile kilit vurmalý
Sonra üzülüp kalmak, en acý faturasý
Sen söyleme kibirle, býrak onlar söylesin
Yolu sevgiden geçen abad olsun, dinlensin.

Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: