Göðsümde kocamýþ Güneþin sesi
Aç açýna tavaf ediyor (ben) yüreðini.
Canýmý yakan bir göz seðirmesiydi
Ýçine çökerken sakar düðünün köþeleri
Aðustosun dünür göðü sebebe çýrpýnýr,
Eylül inatla giyinir devasýz gelinliði.
Bahara merhaba diyen geyik sürüsüdür
Þehrin taþ yamacýnda volta atan küpeli.
Ceylan haline yanmasýn mý a serseri?
Yaslan hele kalbime, dibin delik öyle mi?
Günün boyu pusuda çeþni çengiye,
Kanan kim, bir yudum su ey deli!
Kýný yamalý yandan çarklý kanbelin
Resmi ayaklarýnda tersten oku alemi /beni
Tövbeye muhtaç sabiyken elde küfür,
Medeniyet sepetinde mestim þimdi
Boþuna horozlanmayasýn býçkýn ömür,
Ahmak oðula memedir kanýndaki kül.
Bilmezsin atlar yaylada rahvan ölür.
Aman Tanrým! Kuþlar hür, kuþlar hür!