Hüzünlü bir şiir
Hüzünlü bir þiirdir bu, döküldü dilimden
Gittim dolaþtým dere kenarý yol boyunda
Güz yapraklarý düþmüþ yerlere, üstüne bastým
Yol kenarýnda kurumuþ ayrýkotlarý,
sularý çekilmiþ kuyular gördüm.
Ýnsanlar gördüm, umudu yitirmiþ ferinde
Göz kenarlarý yýllarýn çizgisiyle çevrili
Bir umutla doðan çocuklar,
kara sineðe esir düþmüþ agýz kenarlarýnda
Emek suyu boþa akar bundan gayri.
Döndüremezsin yaðmursuz topraklarda giden umudu
Kahýr etsen gelene faydasý yok, ekmek yok, un yok burada bizde.
Baba evi virane Anadolu da tozlu yollarla varýlan
Ne köylü ne kentliyiz, kasabalý denir ancak bize,
Sarý pýnar zelzelesinden sonra.
Gelir Aðalar, Paþalar kurulur sofra, yer içerler beraber.
Kaymakam alet olmuþtur çengiye, kelebek kovalar aþktan mýdýr acep
Kýrýlanýn kolu bacaðý da kendine kâr.
Baktýk gördük, þükür dediler halimize
Bilmem nedir razý gelmek…..neye?
Karþý durmak zalime,
imkansýz mý acep?
Her yanýmýz kan revan,
girdik bir bedestana selaymünaleyküm dedik.
Çarþý pazar esnaf tavla oynamakta çaylar, kahveler.
Dedik Nedir Haliniz******
Dediler þükür Rabbimize.
Bir garip anadolu
Kanber ihsan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.