YAR İMİŞ
YAR ÝMÝÞ Bilmem nasýl etsem nasýl söylesem
Aklýmý baþýmdan çalan yar imiþ
Yaralý gönlümü nasýl eylesem
Beni dertten derde salan yar imiþ
Güneþ miydi ýþýk yoksa nur muydu
O da sevmeseydi hiç olur muydu
Gelip yüreðime oturur muydu
Köþküne oturup kalan yar imiþ
Tenime can verdi beni diriltti
Nice engellerde yolda yürüttü
Topraktan var etti sonra çürüttü
Kan olup damara dolan yar imiþ
Çok aradým onu gençlik çaðýnda
Bülbül oldum öttüm dostun baðýnda
Muhabbet eyledim yar otaðýnda
Arayýp kafeste bulan yar imiþ
Renkten renge dondan dona büründüm
Önce âdem oldum insan göründüm
Dilsiz türap oldum yerde süründüm
Yüzüme bakýp da gülen yar imiþ
Dil bilmezdim diller öðretti bana
Hak kelamý yolar öðretti bana
Gizli sýrlar eller öðretti bana
Ölmeden öldüren alan yar imiþ
ÝRADÝ tutuldu yanan ýþýða
Ezasý cefasý deðmez aþýða
Ne doðrasan gelir oda kaþýða
Aþký muhabbeti olan yar imiþ
ÝRADÝ (Ýsmail Aydoðmuþ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmail Aydoğmuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.