İnsan 4

Kainatta nokta olan dünyada...
Geçici, boþ þeyler anýyor insan.
Gül sanýlýp sonra solan dünyada...
Ekmeði zehire banýyor insan.

Çýkar kokar üç, beþ kelime dese,
Ýster ki rüzgar hep kendine ese,
Arýk yapýdayken daðlarý yese...
Ne doyuyor, ne de kanýyor insan.

Bal diye bardaða doldurdun irin !
Cihaný kapladý garezin, kirin !
Vahþet sana neden geliyor þirin... ?
Bak dört bir tarafýn kanýyor insan.

Burda bir kaç dakka yürüyecekken,
Kader malum yere sürüyecekken,
Üstünü topraklar bürüyecekken...
Kendini bakiyim sanýyor insan.

Yeyip içtiðinden aðlanmýþ lakin !
Hiç düþünmemesi saðlanmýþ lakin !
Dünyaya zincirle baðlanmýþ lakin...
Ahreti ne kadar tanýyor insan.

Kan ve göz yaþýyla atýnca paraf...
Kaldýðýn yer oldu o yüzden araf.
Cumali olmazlar iyiden taraf...
Od düþtü her yana: yanýyor insan.

Sosyal Medyada Paylaşın: