Hasret;
Yüreðimde küllenmez daimi bir hal
Bazen buz gibi soðuk esen tipi olup dondurur
Bazen de aðzýndan ateþ saçan ejderha gibi yakar
Nefret;
Baðrýmda katran kazaný, fokur fokur kaynar
Çöreklenmiþ umutlarýma, Þahmaran hükmünde mar
Sarar benliðimi, tüm iklimlerini karaya boyar
Sokup yüreðimi akýtýr zehrini, cehenneme koyar
Umut;
Ruhumda boydan boya uzanan fay
Depremlerle en derinden kýrýlýr
Kalmaz benliðimde taþ üstünde taþ
Zemin ayaklarýmýn altýndan kayar
Beyaz baharlar uzaklardan el sallar
Sevda;
Hem son hem baþlangýç, ömrün dönüm noktasý
Ben/sen kisilik evrende, biz kadar milat
Parlar hepsi gökyüzünde ýþýk ýþýk
Bilinen bilinmeyen tüm aþklar
Kimi bir mum gibi titrek,
Kimi kutup yýldýzý kadar parlak
Her sabah güneþ sevgiyle doðar
Her aksam baþka bir aþýðýn sinesinde batar
Ve ben;
Masum bir yayla çiçeði ya da asi kardelen
Bir yaný mütevazi bilge, diðer yaný maðrur Belkýs kadar
Siren kayalýklarýnda asýrlardýr çaðýrýr dururum seni
Vurduðun zýpkýnla yaralý yüreðim, arþta kanat çýrpar
Ve sen,
Hasretimsin, ciðeri kor olup yakar
Bin bir derde þifasýn, Lokman Hekim ilacý kadar
Sözlerin þiir, sevginin gözesi baldan tatlý bir pýnar
Kimi vakit akrepsin, zehrin yýllarca lal yapar
Sen kördüðümüsün kelebek ömrümün
Ýskender’in kýlýcýndan medet umacak kadar
Bey_Han