Sinemde koca bir boþluk, Daralýyor ruhum. Gönlümden ses yok, Ölüyor ruhum! Ýnsan hayal ettikçe Var olurmuþ ümidinde, Hayaller suya düþtükçe, Bu benlik alabora… Çok uzaðým þimdilerde Olmam gereken yere. Ýçinde savrulurken buhranýn, Hayatým tükeniþte! Kýzmýyorum hiç kimseye, Artýk kendime bile. Düþünmüyorum çoktandýr Önünü arkasýný, Yaþýyorum sadece… Ben ki kýrk dereden Su getirirdim, adým atmadan, Ben ki kýlý kýrk yarardým, Kýlýmý kýpýrdatmadan! Boþluk, koca bir boþluk Ýçimde duran, büyüyen… Ýçini doldurmak düþüyor Bana; ya piþmanlýk Ya da kalp kýrýklarý! Sonuçta, içimde bir mezar...
Ölen ruhum ve öldüren Ruhsuzluðum! Sonuçta hem katil hem de Maktûlüm!
Sosyal Medyada Paylaşın:
boz sahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.