SEVİNCE

Ýstanbul-Temmuz 1976








hüznün vazgeçilmez acýlarýnda
yangýnlara uðradý kaç zamandýr
kuraðý yaþýyor gönül iklimim
boþuna mesafelere isyanlarým
boþuna Eyyüb-i sabrým
zikrinden geçmiyor dilim

kaç kere tembih ettim
þu divane gönülü
kaç kere tehtit ettim
olmuyor ahh olmuyor
yüz kere etse de tövbe
gönülden sevince insan
bin kere bozuyor

uzadýkça uzadý sensizliðim
büyüdükçe büyüdü hasretim
zor acýlar mekan tuttu yüreðime
çýk git demekle gitmiyor
sevgi rahmet olup yaðmadýkça
topraðýn suya hasreti bitmiyor

pembe üstüne mavi satýrlara
yazdýklarýný tekrar tekrar okudum
motif motif, desen desen iþlediðin
muhabbetini ilaç edindim acýlarýma
harlanan alevinde aþkýn, yeniden
kanayan yaralarýmý daðladým
rahmetinin kevserinden içtim içtim
çok þükür bir nebze kandým
Ve...................................
vuslatýn o doyumsuz hazzýyla
þafaklarca sevenler için aðladým




Sosyal Medyada Paylaşın: