EFENDİM 2

EFENDÝM-2

Geldim ravzasýna; demirden perde.
Görmek mahþere mi kaldý efendim?
Öteyi görecek göz bizde nerde?
Dünya, nurumuzu çaldý efendim.

Mukaddes yerlerde izin aradým.
Mübarek hitabýn, sözün aradým.
Gülleri mesteden yüzün aradým.
Yanmak bize revâ oldu efendim.

Cebel-i Hira’nýn seyrine durdum.
Hatice annemin izini sürdüm.
Bir deðil, yüzbine katlandý derdim.
Bu ne çetin, yokuþ yoldu efendim?

Aþk olmasa yürünür mü kýzgýn çöl?
Seni bekliyorsa rahmet saçan gül...
Ne olur sevgili ruyamýza gel.
Gönlümüz hasretle doldu efendim.

Cebel-i Sevr’de ayak tozunuz.
Yaþ deðil, kan dökse azdýr gözümüz.
Huzura vamaya yoktur yüzümüz.
Sevgisizlik bizi böldü efendim?

Akrep diþli taþlar, yanar kýzgýn çöl.
"Yaktý mý canýný?" Sordum; demez dil.
Kademin altýndan buse ister gül.
Bulut aþkla gölge oldu efendim.

Rahmet vadileri garip duruyor.
Sümbüller muzdarip, güller kuruyor.
Bilal yanýk yanýk sela veriyor.
Diz üstü çöktü de kaldý efendim.
Sosyal Medyada Paylaşın: