Aðlamýyorum artýk... Yerli yersiz, zamanlý zamansýz... Mevsimi bitti gözyaþlarýmýn. Zamansýz bir kuraklýk hakim, Göz çanaklarýmda. Daha itidal, Daha itinalýyým. Yapýlandýrdým ruhumu... Boþu boþuna ýslamýyorum, Duygu pencerelerimdeki, Vefa çiçeklerini. Ve diyorsun ki! Býrak aðlasýn!!! Gözlerinden dökülen inci mi ki? Dedin kendinle konuþmanda... Ýyi bir ceza olduðunu , Düþünüyorsun... Sanýyorsun... A l d a n I y o r s u n !!! Dedim ya! Yapýlandýrdým ruhumu Bir Nisan yaðmuruydu Geçti!!! Gem vurdum Deli dolu duygularýmýn aðzýna. Dizginledim, Duygu atýmý. Ve yüreðimin orta yerine, Gömdüm seni. Bütün günahlarýnla sevaplarýnla. Diktim mezar taþýný, Baþucuma... Ve üstüne Beyaz kireç taþýyla, Þöyle yazdým: “Vefa onu terketti”
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.