öyle alacaydý ki ne hüzzam kadar gri ne hicaz kadar maviydi
bir sedaydý kulaklarýmda rengi gökyüzünün silinip giderken biraz solgun, biraz yorgun... belki denizden bir damla belki gökyüzünüzden bir yýldýz kayboldu...
þairin dediði gibi ölmek gibi bir þey olmalýydý ne renk soldu ne acýdý þiirin caný belki zamaný , gelmemiþti bir bardak çayýn uzak yurtlarýn kapýsý açýk deðildi cümle renkler zatýmýza azade..
solsam ruhu duymazdý kalemde kelamýn fýrçada rengin oysa ne çok rengim vardý bir þiire sýðamadým bir bardak çaya...
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.