O NUR LA NURLANIR DORUKLARIMIZ

Gözbebeklerimize hüzün çökünce,
Derya deniz olur bulutlarýmýz.
Dâvetsiz belâlar baþý çekince,
Korkumuzu örter umutlarýmýz.

Mecnun’un sevdiði,bir kara Leylâ,
Ne murat etmiþse kim bilir,Mevlâ,
Ýnsanýn kalbine düþünce sevdâ,
Evrende kaybolur hudutlarýmýz.

Her insan kaderle birlikte yaþar,
Tümsekte yýkýlýr,daðlarý aþar,
Ýçimizde “Benler” iç içe Yaþar,
Soyutlarý saklar somutlarýmýz.

Görkemli yalýda,köþkte,sarayda,
Þayet kararýrsa güneþ de,ay da,
Dünya Cennet olsa kime ne fayda,
Cehenneme döner konutlarýmýz.

Sevenler sevgiyi sevgiyle tanýr,
Aþklar unutulmaz O baki kalýr,
Gönül lezzetini acýdan alýr,
Baldan tatlý olur koruklarýmýz.

Takip edemedim öndeki izi,
Çözemedim gitti “ben” deki gizi
Neden dar geliyor,sýkýyor bizi,
Hâyalin vardýðý ufuklarýmýz.

Yaralýyým beni kimse sevmezde,
Eyvallah da etmez,boyun eðmezde,
Baþým alçaklarda,göðe deðmezde,
O Nurla nurlanýr doruklarýmýz.

07.05.2007
Sosyal Medyada Paylaşın: