Bir melek süzülüp inerek yere
Arzýn topraðýndan bir avuç aldý
Öyle verilmiþti emir kendine
sonra dönüp vardý Yüce Rabbine
Yoðurulup o toprak girdi biçime
Böylece þekil aldý ilk insan
Ruhundan üfürüp Sonra içine
Esrara gark etti Onu yaratan
Adem di Böylece ortaya çýkan
Adem di
Adem bir peygamberdi
Ama Rabb’im sevgisi peygamberlikte
Ondan hem üstündü hem de evveldi
Yalnýz Adem deðil yüz bin peygamber
Üst üste Nur olan iç içe Sedef
Onun varlýðýna müjdeciydiler
Rabbim birliðinden sonra ancak
Hepsi ile naklolan en yüce haber
Bu ilk yaratýlýþta hilkatin sýrrý
Aksetti topraða içine aktý
Kýyamete kadar onu böylece
Bütün canlýlara gebe býraktý
Gergefte bir nakýþ üzeri þimdi
Her mevsim baþka bir þekle girmede
Rengarenk çiçekler bir hasbahçe’de
Hep ayný topraðý emiyorsa da
Bambaþka þekilde renkte kokuda
Sonra çiçek gibi renkli böcekler
Tül tül kanatlarla renkli kelebekler
Nihayet topraðýn yeþil örtüsü
Pek ince hilkatin Sýrrý örtüsü
Topraktan topraða bir akýþ hayat
Bir halden bir hale geliþi onun
Fakat mübarek ayaklarý O nur üstünde Nur’un
Ta kabilden bu yana sayýsýz günahlarýn
Ayaðýyla çiðnenmiþ kirlenmiþ þu çamurun
Üstünde mi dolaþtý yaþadý sanýyorsun Ýnanma
1400 yýl geçti diye aradan
Peri masallarýnýn þehrayiyini Aþan
Muhteþem Serencamý
Tül bulutlar üstünde uçuþarak yaþadý
Bir Bulut’tan baþka bir Bulut’a kona kona
Bu þeref yeter ona, bu þeref yeter ona
Üstad Mýsýroðlu’nu rahmetle anýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.