Zalımın kızı
Derdim diyordum sana hem de dermaným…
Mecmualarda adýný köþe yazýlarýma yazdým.
Ne oldu da acýttýn, kýymet bilir sol yanýmý…
Anlatýlmaz acýlar yaþattýn…
Unutamam!
Hem de hiç bir anýmda yaþamadýðým dayanýlmaz kalp kýrýklýklarýný.
Ne çabuk unuttun muhteþem anýlarý…
Kahpe ayrýlýðýn verdiði kahrý,
en derin acýlarla tarttým.
Kalbimde ki dikiþ tutmaz yaranýn acýsýyla, en derin kesik yarasý arasýnda fark yarattýn. Takatsiz kalan bedenimi yýprattýn.
Kalbim, þu baþýnda ki bembeyaz yazmanýn yansýmasý gibiydi...
Ak tülbentin de ki beyaz iþleme misali, rengarenk süslemeler ile süslemiþtin anýlarýmý…
Halbuki…
Yalanmýþ! Aldattýn!
Yardan ayrý kalmýþ, sürgün yemiþ, hasrete kýna yakmýþým da haberim yok…
Sahte avutmalarla gönül çalmýþsýn vicdansýz.
Sevgin, keklik çýrpýnýþý gibi bir anlýk aldan maymýþ!... Sattýn!
Paha biçilmez sevgimi, hain ayrýlýða peþkeþ çektin, zalim…
Yaþanmamýþ umutlarýmýn ümidiyle beklediðim gönlünü,
Kurumuþ dudaklarýnda ki, iki kelime ile tükettin.
Kahrolasý zalim ayrýlýða sattýn umudumu !
Ama ben...
Dünü ve gülünce yüzünde beliren özlediðim umudumu unutamam. Unutmayacaðým sevgilim…
Yusuf Mansýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.