Savur Küllerimi Kendime Geleyim..

her gözyaþý damla damla yanaðýmda süzülen bir hüzün bataðý
her sancý derinden derine vuran
bir feryadýn yükseliþidir
kurþun aldým sanki geçmeyen gecelerde
solyanýmda dinmeyen bir aðrý geçirdim
sessizliðin alevinde yüreðim
gel göm ateþimi feryat eden hasretinin ölümcül
külleriyle
ne olur gel
aþk,ýna düþtüðüm yerdeyim
savur küllerimi kendime geleyim

aklýmý aldý varlýðýn
günahým sevabým geceye kaldý
hayallerle adým adým arþýnlarken zamaný
Ýç çekiþlerde yokluðuna gürledim
alevlendi içimde sönmek bilmeyen ateþin

bir gecenin cenderesinden sýyrýlarak
giriyoruz sabahýn serin sularýna
zamanýn gerisinde kalýyor sýrýlsýklam aþk,ý gizleyen anýlar
sevdasýna kucak açan o þiirgözlerin
takibimde kalýyor gözlerimin
dudaklarýmýn alevini dudaklarýna sürmek için
geçmeyen zamaný mý bekliyorsun
gel deme ne olur çok uzaklardan
derin iç çekiþlerimin feryadýndayým
gel deme ne olur
kaç acýya böldüm katran karasý geceyi
yokluðunda


ey rüyalarda gördüðüm
hüznün arka bahçesinde kaldý yüreðim
gün görmeyen yüzüm benim
yokluðunda karanlýk dünyam
hasret vurdu beni derinden
sýrýlsýklam gözyaþlarým
nemli duvarlara çizdim resmini
gözlerine baktým
yorulduðumda

saðým solum hüzünken
gecem de sen gündüzüm de
ben hep ateþinde yandým
rüzgar vurdu sol yanýmda
gurbetimde uzaklara savruldum

kalbimde çarpan nabýzlarý mý soruyorsun
dudaðýmdaki titremeleri mi soruyorsun
onlar varlýðýnýn gülmeyen bir yaný
onlar damarýmda dolaþan bu aþkýn kaný
görme gözlerimi üzerimde sensizliðin
kara bulutlarý dolaþýr
firar eder gözyaþlarým bentlerinde boþalýr
bu kaçýncý alaca karanlýk
el açtým dualarla seni diledim
yaðmur gibi damla damla düþsün diye avuçlarýma

gel
yokluðunu çýkar yaralý yorgun yüreðime
dokun
gün görmemiþ ateþinde yanan yanaklarýma dokun
bitir artýk hasretinden gece gündüz savrulduðumu
sar beni al kollarýna

sevdasýna yorulduðum
hasretine kahrolduðum
çizdiðim resimlerde baktýkça
onulmaz bir yarasýn can evimde
uzaktan uzaða gülümsersin gecemde
sen içimdeki kapanmaz yaram
sen üzerime serpilmiþ karam
söyle sen kimlere yarsýn
feryadým duyulmaz sana
býrak acýlar bana kalsýn
aþkýmýza sait oldu dört duvar
loþ ýþýklar altýnda geçen zaman
göz göze gelen tutuþan eller yalanmýydý
bakýþlarýnýn alevinde savrulan varlýðýmý
hiçe mi saydýn
gel göm ateþimi efsunlu sesinin ölümcül
külleriyle
ne olur gel
aþk,ýna düþtüðüm yerdeyim
savur küllerimi kendime geleyim
...


Þiir_Yaralý_34/Avusturya
Sosyal Medyada Paylaşın: