Hayat Bu, Esip Bir gün Yellere gölgesini býrakýp gider Kalýrsýn kendinle baþ baþa Bilinmiyen diyarlarda, Unutsalar ne gezer Unutmasalar ne fayda O Anda, Enin de sonun da Gömüleceksin sonsuzluða Bulacaksýn kendini zamanýn çöplüðünün gýyabýnda,
Ey Ýnsan da denilen yaratýk Gitmek marifet Deðil, Sen bak Nasýl gideceksin Topal mý Saðýr mý Kör mü, Yoksa göðsünü gere gere mi Çýkacaksýn O Ýnsanlýðýn Virajlý yollarýndan,
Son gazý vermeden, Basmadan O Pedala Bir düþün Bak geriye Hala vaktin var iken Daha neler yapa bilirim diye Ýmkanlar dahilinde, Hiç bir zaman Geç deðildir Nefesin koylarýnda Yalnýz sen Ýste,
Göreceksin Ki Daðlar dahi cüce kalacaktýr sana Okyanuslar bir bardak Su Olacak Fýrtýnalar bir hiç, Sözüm ona Bu Yaþam Výz gelen Týrýs giden, Asýl baki olan sensin O Da Tek Senin elinde...
* Berlin, 25.06.2020 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.