Kavrulmuþ topraðýn altýnda kökler El açmýþ semaya yaprak çiçekler Her þey niyaz eder, bir medet bekler O’nun rahmetine açýlmýþ eller
Bütün canlýlarýn, hal dili ile Yer yüzü konuþup, geliyor dile Sararýp solarken binler kafile O’nun rahmetini ister hep diller.
En gizli ahlarý,niyazý duyan Denizi kaldýrýp buluta koyan Rüzgarla gönderen apaçýk ayan O’nun rahmetine çok aç gönüller
Kýtalar ötesi yolculuk baþlar Yanmýþ bitkilerde yýkýlmýþ baþlar Sanki alev saçar topraklar taþlar O’nun rahmetini bekliyor güller
Müjde verir sema, þimþekler çakar Bulut süngerini,o kudret sýkar Hem serinletir hem her þeyi yýkar O’nun rahmetiyle canlýlar güler
Ýner damla damla, sel su karýþýr Hayata küsmüþler tekrar barýþýr Böcek sesi bülbül ile yarýþýr O’nun rahmetine þükreder kullar
Aslý sudur bak sen, kemiðe ete Suyla hayat vermiþ,her bir nimete O ne güzel ayna, sonsuz rahmete O’nun rahmetiyle canlanýr çöller Sosyal Medyada Paylaşın:
Bayram Ali Bülbül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.