Ne Çare

Sen perde arkasýnda, yüreðin yangýn yeri.
Ben savruk hülyalarýn içindeki serseri .
Bir an gelir; görürsün yüzümde güller açar,
Gecelerim kaybolur,gündüzüm bana naçar.
Bir duygu taþýyorum, eski günlerden kalma.
Sana göç ediyorlar, ne olur yere çalma!
Baðrýmda taþýdýðým, bir rüyadýr aþkýmýz
Ýþte çalýnýyor bak, arka fonda þarkýmýz!

Býrak da aksýn öyle, mecrasýnda kanýmýz.
Gökyüzü üþüyorsa, yansýn közde canýmýz.
Kýzýl gül ellerinde, titrer durur narince.
Þahitleri bulutlar, yaðdý durdu yerince.
Narýna yandý ömrüm, âmâde günlerimde
Çiðneyip durduðum o, diþlerin dünlerimde
Kavruk þiirlerini, avareler okuyor .
Her harfin ýtýrlarý,sen sen diye kokuyor.

Zaman hep parça parça,salýnýyor boþlukta,
Salâlar okunuyor, gün ezildi kuþlukta.
Hangi hâkim sorgular, divane olan gönlü .
Bahtiyar duygularýn, gölgesinde ki ömrü .
Kurak topraðýn tozu, hep uzaktan göründü.
Þu yaralý dizlerim, gece gündüz süründü.
Geçmiþime vurgunum, gelecek neden bî-zar?
Sizleri yazan tarih, elbet bizi de yazar

Korku bize satýldý, pazar pazar sürüldü,
Þekavet duvarlarý, fersah fersah örüldü .
Kavgalar üretildi, ölümler bize kaldý.
Akþam içeri girdi, gündüz kapýyý çaldý.
Yürüdüðüm her yerde, görür oldum izini.
Ben de koþmak isterim; gönder bana hýzýný .

Karanlýða gömüldüm,ýþýðým olsun nurun.
Yeter bunca eziyet bir zulüm ki durdurun.
Üç asýr oldu açmaz, kana bulanan o gül.
Baþýn öne eðdikçe, yere dökülür kakül .
Kurulsun artýk otað, kýlýç kýnýndan çýksýn,
Boþa dökülen kanlar, asýl murada aksýn.
Mazluma gelen zeval, zalime olmaz minval .
Lakin, hayra varmýyor, gittiðimiz bu ahval.
Ezanlar okunuyor, kulak duymaz bi çâre
Secdeler þuursuzca, dilin dönmez ne çâre...

Selim ADIM
Sosyal Medyada Paylaşın: