Yalnýzlýðýn pençesinde Kývranýp dururum Önümde boy boy duvarlar Geçit vermez Kalmýþým tek baþýma, Dört duvar arasýnda Sesimi duyan olmaz, aðlarým Vay anam, vay ki vay!
Bir ömre bel baðladým, Zaman akar durur da Gülmem gülemem Dost bildiklerim Bir bir el oldu Kessen akmaz Bir damla kaným Vay dostlarým , vay ki vay!
"El alem ne der" diye Gençliðim gitti! Duygularýmý saklayýp durdum Yaþamadým gençliðimi Can bedenden gitti! Aðlasam ne fayda Vay gençliðim, vay ki vay!
Sýrtým da koca bir heybe, Yükledikçe yüklerim Dertler " bana mýsýn " demez Nereye gitsem benle gelir! Bulamam çare , Gönlüm, yüreðim, ruhum! Pare pare çaðlar durur!! Vay dertlerim, vay ki vay!
Yürek akan bir pýnardý Çöle döndü! Ýþlemez oldu sevda, aþk.. Gönül sus pus olur da Durgun yele döner.. Esse de rüzgar Uðramaz can evime Kurur bir bir gülizar bahçeleri Vay can evim, vay ki vay !
24.06.2020 Ankara P.ÇETÝN ] Sosyal Medyada Paylaşın:
Pınar CETIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.