YÖRÜK
Deveye yükleyip üç beþ þilteyi
Baharda yaylaya göçüyor Yörük
Hayvanýn boynuna takýp ‘’kilteyi’’
Çektikçe sevinçten uçuyor Yörük
‘’Acý bahar’’ gelip cemre düþünce
Yüreði hoplayýp gönül taþýnca
Sürüler sýðýrlar daðý aþýnca
Tütünden bir nefes çekiyor Yörük
Çiðdem çiçek açmýþ laleler çýkmýþ
‘’Tuncukmuþ’ köylerde bunalmýþ býkmýþ
Gönlüne hüzünler kasavet çökmüþ
Daðlara ‘’tüðülüp’’ kaçýyor Yörük
Dereler tepeler çamurlar karlar
Bastýkça üstüne yolcuyu zorlar
Seyrine daldýkça açýlan sýrlar
Gönülde efkârý içiyor Yörük
‘’Býdýnýn’’ boynunda ‘’gýldýrgý’’ çaný
Yankýsý karþýdan gelince hani
Ýnceden bir ritim tutunca yani
Duydukça kendinden geçiyor Yörük
Bozkýrî özlemi Yörük’tür özü
Nemlendi kirpikler doldukça gözü
Ondandýr hüzünlü çýkýyor sözü
Yollarda kestirme seçiyor Yörük
Adnan SÝVRÝ /BOZKIRÎ 05.06.2020