Yorgun kalple gece gündüz sevgiyi arar dururum,
Yar için feda olacak kuþ kadar canýmýz vardýr.
Mal mülk için ne el öper, ne makama baþ vururum;
Bu yüzdendir ne bir saray, ne de bir hanýmýz vardýr.
Aþka aþýk olan kalpler, yangýna koþup giderler;
Hasrete düþmüþ aþýklar canýna zulüm ederler;
“Arayan ya bela bulur, ya da Mevla’sýný” derler;
Varayým Mevla bulayým, Hakk’a kurbanýmýz vardýr.
Umut tükete tükete, hasretle vardýk sabaha;
Aþk çilesi çekmek zordur, yar da yoksa müsamaha…
Ne kaderime küskünüm, ne isyaným var Allah’a;
Her acýya sabýr diyen Hakk̻a imanýmýz vardýr.
Karda kayboldu kardelen, sandý kar aþký söndürür;
Aþkta doruktayým derken ayrýlýk yere indirir;
Sessiz sedasýz yok oluþ, bütün bedeni dondurur;
Sabýr ile katlanýlan kalbi hicranýmýz vardýr.
Ayrýlýðýn acýlarý yayýldýkça her kesime,
Yüreðimde ki hasreti düðüm olur nefesime.
Kelimeler dile düþer, þiir ses olur sesime;
Derdimizi anlatacak sevgi lisanýmýz vardýr.
20.06.2020/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.