tut elimi çocukluðum günkurusu geceler bize göre deðil kaçalým bir karadut aðacýna üstüm baþým leke dudaklarým kýpkýrmýzý olsun yine gülersin deðil mi biliyordun baþýma gelecekleri kaç insafsýz çekecekti kolumdan bacaðýmdan kaç ahlaksýz öpecekti kanatarak dudaklarýmý insan zannettiðim kaç kiþi itecekti ardýmdan ve düþecektim ben hep o dut aðaçlarýndan bile bile sustun bazen elime bir elma þekeri tutuþturdun yüzümü gözümü boyayacak bazen de sek sek oynattýn dizlerimi kanatacak yüreðimi hop ettirdin göklere uçarken o salýncak kolay sandýn kaydýraðýn zirvesindeyken kendimi yerde bulmamý tekrar tekrar týrmanmamý
bilseydim bunlarýn yaþam sahnesine birer prova olacaðýný saklanýrdým ardýna hiç çýkmamacasýna
suç sende ama büyü demek yerine kol kanat germeliydin kýrmýzý pabuçlarýma
Ceyda Sevgi Ünal
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevdi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.