Mesken Çocukları

MESKEN ÇOCUKLARI

Ýlk bize uðrardý güneþ
sabahýn serinliðinde,
Uludað’ýn ardýndan.
Kenarýndayýz Bursa’nýn
doðuya bakarsanýz.

Kekik kokardý kuþ cývýltýlarý
okul yolunda sabahleyin.
Ders yapardýk koþardýk
Koþardýk,
Uludað’a doðru,
kayalarýn arasýndan
…hiç durmadan.

Dertli kaplumbaða, çýlgýn çekirge,
sivri kirpi, yeþil kuþ
arkadaþýmýz, dostumuz.
Oynardýk güneþ batana dek
hiç yorulmadan.

“Beni unutmayýn ha!” derdi lodos
sert sesiyle
boðazdan bize doðru.
“Þimdi eðlence zamaný!..”
“Hadi uçur bizi göklere…”
Ellerimizi açarak
“al kollarýna…”

Yoktu televizyon pek kimsede 70’lerde.
Elektrikler kesilmiþ ne fark eder
pilli radyo yeter bize
yurttan sesler korosu.

Gaz kokusu sarardý odamýzý
lambanýn puslu ýþýðýnda
ödevlere daldýk biz,
on arkadaþ birlikte.

Çatýdan kopan tahtalar
evimiz olurdu bizim.
Sefa yapardýk içinde
yaðlý ekmeklerimizle.
Lakin;
Kýsa sürerdi sefamýz,
bakardýk tahtalar yok.

Telden araba tek oyuncaðýmýz
naylon ayakkabýlar bayramlýk.
Dayýmýn armaðaný “kamyon”.
Oynardým akþamlara dek,
toz toprak içinde.

Müjdeler olsun…
Öðretmen Hasan Babam televizyon aldý.
Unutmayýn ha!
Bütün mahallenin çocuklarý
Bu akþam çizgi film var.
Hep birlikte bizdeyiz…

Ne çok severdi kar bizi.
“Bozzza boza…”
Eldivenler fora,
…hurra dýþarýya
Bir sürü kardan adam.
Kayardýk asfaltýn buzunda,
sokak lambasýnýn altýnda, merdiven tepesinde.
Sýrýlsýklam pür neþe…

Kýr cömert, Uludað hazýr.
Kekik, ýhlamur, kestane, alabalýk.
Buz sularda yýkandýk
Kaplýkaya Boðazýnda
çýplacýk…

Yeterdik biz bize.
Ayþe Nine, Hanife Teyze, Hasan Öðretmen
çok þey öðrendik sizden.
Huzur içinde uyuyun…
Kardeþlerim,
arkadaþlarým,
dostlarým,
saðolun varolun, sevgi dolu
Mesken Çocuklarý.

Vedat VERMEZ
01 Þubat 2007

Sosyal Medyada Paylaşın: