Tam otuz dört yýl oldu, ansýzýn uçup gitti Yüreðim alev alev, babamý çok özledim. Elimizden aldý da, Azrail kaçýp gitti Yüreðim alev alev, babamý çok özledim.
Güzel kýzým diyordun okþarken saçlarýmý Papatyadan örerek vermiþtin taçlarýmý Kalbini kýrdým ise sen affet suçlarýmý Yüreðim alev alev, babamý çok özledim.
Ne olur rüyama gel, göreyim nur yüzünü Ýçerim çok yanýyor, sil gözümden hüzünü Gittiðinde unuttum baharýný, güzünü Yüreðim alev alev, babamý çok özledim.
Beni sevip koruyan, kötülükten kollayan Oku sakýn diyerek yatýlýya yollayan Sendin elbette babam beþiðimi sallayan Yüreðim alev alev, babamý çok özledim.
Baba mesleði dedim, ilerledim yolunda Býrakýp gitmeseydin, yürüseydim kolunda Gururlanýp benimle, olur muydum solunda Yüreðim alev alev, babamý çok özledim.
Yýllardýr bu özlemle yandý kavruldu içim Leyla’n sana diyor ki; Yokluðunda bir hiçim Seçme hakkým olsaydý sen olurdun tek seçim Yüreðim alev alev, babamý çok özledim.
Leyla Ýnan (Ýstanbul - 29.05.2020 - 23.44)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla İnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.