Son vuslattýr, son dem bu, titriyor sözlerimiz Ýçine atma öyle, aðla ne olur sende Bunca yaþanmýþlýða kanasýn gözlerimiz Hiç olmazsa bir damla gözyaþýn kalsýn bende…
Yerlere dökülmesin yanaðýndan kayarak Nasýl dokunurum ki zerresine kýyarak ? Ömür boyu saklarým baþucuma koyarak Hiç olmazsa bir damla gözyaþýn kalsýn bende…
Avucumun içinde hasreti tutacaðým Üstüne bir damlacýk gözyaþý katacaðým Geceleri koynuma alarak yatacaðým Hiç olmazsa bir damla gözyaþýn kalsýn bende…
Biliyorum mecburuz demem kal, gitme diye Yitirilmiþ yürekten bir de sen yitme diye O güzel gözlerinden süzülen son hediye Hiç olmazsa bir damla gözyaþýn kalsýn bende…
Feleðin günü bugün, gelsin yüreði söksün Beyazýndan istemem, karadan kefen diksin Ben ölünce dostlarým topraklarýma döksün Hiç olmazsa bir damla gözyaþýn kalsýn bende…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir GÜVEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.