kimsenin göremeyeceði bir aþkla, gözyaþlarýmý akýtýrken içime gönlüm de hiç eksilmeyen sevgini, hala katýyorum sevgime ama hayat iþte; sen bile anlayamazsýn hakkýndaki düþünüleni hiç merak ettiðin oldu mu, mesela peþinden takip eden gölgeni *** ey okumuþ akýl.! insaf et azýcýk; kuruttun mu yoksa vicdanýný? inandýðýn yalanlar hiç hoþ deðil, ahtapot gibi sarmýþ her yanýný ah akýl edip düþünmez misin ? bühtan ve korku var yüreðinde umarým bir gün basiretin doðar da, gerçekleri anlarsýn sende *** insan en derin mutluluðunu kendi gözyaþlarýyla karþýlar yaþ kalmayan gözlerde sanki, üzgün ve manasýzdýr bakýþlar sönmesin kalpteki ümit ýþýðýn, kendinden kaçmana gerek yok göz bile kendi kendini göremez ama, yürekte oluþur ýþýklar. #yusuf
Sosyal Medyada Paylaşın:
mevlana diyarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.