İstanbul 'da Aşk
kim bilir þimdi Ýstanbul yine ne de güzeldir
martýlarýn mavilere çýðlýk çýðlýða dalýþlarýný düþündüm
hani; tam da
boðazda rüzgâr senfoniydi
yýldýz yýldýz baþýmýz
"papatya gibisin beyaz ve ince"
sessizliðin ortasýnda
dans ediþimizi
hani; o þölen gecelerimizi
tan kýzýllýðýna dek
kumsalda seviþmelerimizi
sonra sarmaþ dolaþ
uyuya kalýþýmýzý
son kez, ardýma bakýp el sallarken
maviler bile daðýtamadý hüznümü
boynu bükük iskelede sen
geliversem
yine kahve içerdik
ben sade severdim, sen þekerli
küçücük fincanlar ellerimizde
hatrý kalýrdý bir kýrk yýl daha
nur saçýlýrdý geceye
ay gülerdi
yine þarkýlar söylerdim
belki son yazdýðým þiiri okurdum
nergisleri severdin sen
ufacýk bir demet olurdu elimde
saçlarýn savrulurken
gözlerini kapayýp koklardýn
titrerdi dudaklarýmýz
zamaný unuturduk
salacak’ta resmini çizerdik kýz kulesi’nin
arnavut kaldýrýmlý
sessizlik
boþ sokakta sevdam dolanýr
deniz biz kokar
martý kanadýnda öperim maviyi
en çok da sana yakýþýr kýrmýzý
yüzüne al vurur
har-ý ýsýtýr nar cafede
üþüyorken istanbul
aðzým dolu dolu aþk
gül makamý o nakarat, gülüþ cümbüþ
harmanlanýrken, amaretto ýslaklýðý
dudaklarýmýz çikolata kokardý
kesik kesik, nefesin
ah istanbul bir þarkýyýz biz seninle
çok eskilerden, çokkkkk
üsküdar’ýn simitçilerine, martýlara,
seni öptüðüm tüm banklara küsüm
küsüm
insan sevdiðine küsermiþ
naz yapar gibi
hani "hadi yine barýþalým" der gibi
ah! iliðinden fýrlamýþ yitik bir düðme gibiyiz seninle, yitik bir düðme
kol kola ayýk girip avare çýktýðýmýz balýkçýlarda hep o masamýz aklýmda
roka balýk nasýl yakýþýrdý deðil mi gülüm
kadehleri tokuþturdukça istanbul’un þerefine aþkýn þerefine
her yol bize çýkardý
þimdi çýkmazlarda kaldýk
siyah beyaz kenarý yýrtýk bir fotoðrafta kaldý aþk
þimdi aðlasýn arnavut kaldýrýmý sokaklar
....
/Leandros için ölüm hiçti. O Hero için denizi içti./ ...
Fikret Þimþek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.