Dem Yükümüz Cüssemizden Ağırdı

Hüznün en çok yakýþtýðý bizlerdik
Dem yükümüz cüssemizden aðýrdý
Gökyüzünün mavisini düþlerdik
Seslenilen sesimize saðýrdý

Sevdamýza asla koymazdýk hudut
Aþkýn pazarýnda olmazdýk haydut
Enini, boyunu, paklardý tabut
Süresine ecelimiz sýnýrdý

Destursuz gelince gün günden tekin
Eller ruhumuzu etmezdi teskin
Gamlar deryasýnda amma velakin
Sýðýnacak limanýmýz sabýrdý

Karanlýðýn gölgesinden kaçardýk
Varlýk âlemine kefen biçerdik
Gözleri hep denizlere açardýk
Sýzlanmazdýk, keyfimiz hep gýcýrdý

Düþlerken her aný dört baþý mamur
Hicrana kanmaya olmuþtuk memur
Sanýrdýk bulutla yaðardý yaðmur
Gözlerimiz özlemekten nasýrdý

Gölgemizden yer oynardý yerinden
Sel yanardý külümüzün korundan
Can tendeyken, Delibal’ýn, yârinden
Ayrý geçen günün hükmü asýrdý

DELÝBAL – Celil ÇINKIR

Sosyal Medyada Paylaşın: