Güneþ son ýþýklarýný býrakýrken sulara
Önümde bir hüzün tarlasý bin bir kýr çiçeði
Martýlar, kuþlar yuvalarýna dönerken,
Bir gün daha bitmiþti sensiz ve çaresiz…
Uzaklardan kuþ sesleri geliyordu
Bekleyenleri vardý yuvalarýnda
Güneþ son ýþýklarýný býrakýrken kýrlara
Uzaklardan kalkan bir gemi deryalarda…
Adýný heceledim akþam olurken gizlice,
Bir yol kývrýlýr hüzün çiçeklerince
Dalga, dalga bir þarký yayýlýr hüzünlüce,
Gözlerimden bir yaðmur boþanýr inceden ince…
Balýkçýlarýn kimi evlerine kimi denizlerde,
Biri oturmuþ sahilde almýþ baþýný ellerine
Biten güne kahrediyordu benim gibi sessizce
Belli ki üzgün aðlýyordu içten gelen sesle…
Arýlar çiçeklere son busesini verirken
Bir hüzün var, güneþ gurup ederken…
Dilimde hep bu þarký, gurup etti güneþ,
Namelerini yine yalnýz sensiz dinlerken…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.