… Bozkýrda Çeþmenin baþýnda Veriyorum Yemek molasý!
Ýçiyorum çeþmeden kana kana suyu Yalaktan da inekler, öküzler, mandalar, koyunlar Açtým yemek sepetini Ýçinde domates, peynir, biber, tandýrda piþmiþ somunlar Isýnmak için yakýyorum odunlar Köpekler ürüyor Yel toprakta iz sürüyor Kaç yýl geçti diyorum kendi kendime Daðlarý, ovalarý gezdim dolaþtým beyhude Ýçimi yalnýzlýk bürüyor…
Daha bebekken evde yangýn Yakmýþ anýlarýmý, yakýnlarýmý Yetim Muhammed gibi fakir dedemle büyüdüm Toz toprakta kaderime dargýn
Kimi geceler kâbuslar Alýp götürüyor hevesler Çocukluðumdan beri! Sarýyor tenimi gittiðim yerde bilmediðim süsler Sonra düþüyorum yine ayný uçurumdan Görüyorum bilmediðim yerleri…
Çobaným Veysel Karani gibi Ne de olsa peygamber mesleði Otu, kýr çiçekleri, çileði fesleðeni Ne vefalý dostlarým…
Aha geliyor sürünün sahipleri Eþekler üstünde Saðacaklar hayvanlarý tek kelime etmeden Yorgunluk izleri görünecek büstünde! Onlar evlerinde yansýnda sobasý Tütsünde bacasý Derdinler… Daldýklarý alemde Kalýrlar hep elemde Ayný yerindeler!
Hiç kimse mutlu musun diye sormadý Neden saç sakalým birbirine karýþmýþ Tek görünen gözümle bakarým diye yormadý! Aynam olsaydý belki ben sorardým Bir gün çürüyecek tenim nasýl görünüyor diye yorardým Belki hayallerde kurardým Kim bilir…
Yetim bir çabaným iþte Hala olmamýþ deþifre Yaþýyorum…
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.