KÖYÜMDE BAHAR

KÖYÜMDE BAHAR

Akýp giden ömrün ilkbaharýnda
Filizlendi sevda þiiri derken
Yine yazdým kýsa günün kârýnda
Sicim sicim yýllar geçip giderken

Baharda ne güzel Arslanköy yayla
Sýcak sohbet dostlar kekikle, çayla
Þiir yaz, resim çiz elde fýrçayla
Özlem kýrýklarý vuslat beklerken

Her yer cývýl cývýl canlandý doða
Çiçek açtý, cemre düþtü topraða
Yeþilin her tonu dala, yapraða
Sarýldýlar bizden çok daha erken

Bahçede aðaçlar olmuþken aþý
Çözemedim neden dumanlý baþý
Kuyucak, Þaymana, Yaylacýk kaþý
Gönül mü koydular bana dönerken?

Her mevsim gelirim baharlý, kýþlý
Bað, bahçe, yazý, dað keklik nakýþlý
Sanki Ýrem baðý ceylan bakýþlý
Resmini çekerim kuzu güderken

“Celil’in oðlaðý gibi daðýlýr”
Yaylalarda koyun, keçi saðýlýr
"Gani’nin düvesi" daðda boðulur
Bozkoyak’ta inek sudan içerken

Lale, sümbül, çiðdem, menekþe nergis
Yörük çadýrlarý Atadan bir iz
Dünden böyle gördük, böyle biliriz
Atamýzýn yolun takip ederken

Camýzpýnarý’nda gülü, goncayý
Henüz çiçek açmýþ sakar yoncayý
Korona dünyaya taktý kancayý
Güllere bülbüller konsun isterken

Meþhurdur Yedigöz, gölet’i, suyu
Hýdýrellez geldi ektim uykuyu
Doðaya bereket rahatça uyu
El açtým Tanrýma seni dilerken

Anzeri uzatma uzamaz boyun
Bilirler Arslanköy kökenin, soyun
Ancak sevdiðine bükülür boyun
Ürkek, masum Yörük kýzý severken

Ozan Anzeri


Sosyal Medyada Paylaşın: