Yalnýzsýn; Duvarlar gibi pürüzsüz ve soðuk Yalnýzsýn iþte; Tepeden týrnaða yalnýz Bir baþtan bir baþa koca bir boþluk
Yalnýzsýn; Adýný çoktan unuttuðun sevdalarýn çýkmazýnda kaybolurken Gidenlerin geri gelmediði kadar meçhul Ve babaný kaybettiðin günün acýsý kadar yanýyorken için Þimdi kandilsiz sokaklarda bir baþýna Kaldýrýmlar gibi kimsesiz ayaklar altýnda ezilmiþsin
Radyoda ise hüzün makamýnda bir þarký Bir de tavþan kaný çayýn var baþ ucunda Titrek bir mum ýþýðý eþliðinde yanmakta duygularýn örselenmiþ Bir baþýnasýn iþte hiçliðin tam ortasýnda Ve çok eskisi gelir birden aklýna fersah fersah Ýç çekiþlerin sanki geceyi yýrtarcasýna
Yalnýzsýn iþte; Unutulmuþ bir þiir gibi Sararmýþ en koyusundan sayfalarý O sayfalarýn arasýnda kurumuþ bir gül gibi Neleri yok saydýn da nasýl geldin bu günlere Hatýrlanmak mý Kim bilir ne zaman nerede
Söyle neresindensin bu hayatýn Yalnýzlýðýn hangi evresinde...
Sedat Kesim
Sosyal Medyada Paylaşın:
SEDAT KESİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.