HIÇKIRIKLAR

Yollara düþmek vardý sabahýn beþinde
Fýrtýna elimdeki þemsiyemi kýrdý önce
Uykulu gözlerim yaðmurla tanýþtý
Hep çiðnediðim bu parke taþlarý
Çaresizliðimin göz yaþlarý ile buluþtu.

Anýlarým tüm caddelerine yazýldý gurbetin
Yalnýzdým bu insanlar içinde
Aklýma sevdiklerimle dolu akþamlar gelince
Mark Plasta oturup bir banka
Aðladým... aðladým !
Sonra sürükledim ayaklarýmý...
Bitmeyen susmayan mücadeleme.

Unutmak için acýlarýmý, koþtum hep koþtum
Ayrýlýk dolu þarkýlarý mýrýldandý dudaklarým
Çay dolu bardaðýmda göz yaþýmý içtim.
Sonra söküp attým içimden tüm hatýralarý.

Þimdi içimde kanadý kýrýk kuþlar gibi ayrýlýk
Yaþ dökmüyor gözlerim, yüreðim aðlýyor
Ellerimi ayaklarýmý baðlýyor
Paslý prangalarý gurbetin.

Bir kemanýn inleyiþinde bu gece
Efkarým naðme naðme dökülüyor
Karanlýk gecelerime,yalnýzlýðýma
Çok uzak bir diyarýnda
Bir çocuk hýçkýrýðý duyuyorum.


Aygün Deniz 16.06.2020
Sosyal Medyada Paylaşın: