Gitme diyemedim
Bitik romanýn son cümlesiydim
Dilimde kilitli aynadan yansýdý,tuaf oldu içim
Gecenin siyahýnda üþüdüm
Rüzgar ýslýðýnda
‘Baþýn öne eðilmesin
Aldýrma gönül aldýrma diyordu’
Edip Akbayram
Gülümsedim
Hemen ses verdi Ahmet Kaya
‘Kafama Sýkar Giderim’
Karmaþýk dünyanýn bilmecesi
O kadar kolay mýydý gitmek
Gidemedim
Tutundum güneþin dönüþüm tebessümüne
Yalnýzlýðýma yoldaþ oldu
Zeki Müren’in duyuldu cevabý
‘Sorma Ne Haldeyim’
Adým adým takibimde sanki þarkýlar
Kýs kýs gülüyordu Eros
Bir kývýlcým yeter hem de vakitsiz.
Gözyaþýmý siler gibi
Kimler geldi kimler geçti dilde.
Kendi kendimde savundum
’Yalnýzým ben çok yalnýzým buymuþ alýn yazým ’diyor
Beni anlatýyor Nil Burak
Örter gibi hata ve günahlarý
Kim olursan ol gel diyor
Ney soluðunda Mevlana.
Karanlýðýmý anlar gibi
Ay Yüzlüm’çalýyordu
Gönülden gönüle Murat Göðebakan
Diz çöktüm sokak ortasýnda
Kendime getirdi bir ses
Rüzgar gibi sarýldým ruhumla
‘Ellerimizin Büyük Boþluðu’
Diyordu Ýbrahim Sadri
NURTEN TARIM