Sen bilme

Sen bilme

-I-
akþam üstü kanamalarda
ufkun kýzýlýna aþýk bu sevda
gülün kýrmýzýsý türkülenmiþ
maviyi yakmýþ alevine
kemancý incitme telde
ruhun ambiyansýný

-II-

býrak da aðlasýn
aksýn sevgi gurubun aks’ýna
ýslansýn ince damlalarla yine
göðüs kafesinde hapis sevgili
belki þafakla gülümser güne
bir masal bu izbe

-III-

gülllerime çið düþmeden
baðladým yanýk uçlu mendili
suskunum ayaz vurmuþ dile
bal damlayan dillerden ayrý
söz bulunmaz enkazýma
bir avuç umut dize

-IV-

yýldýz yýldýz taþlanýyor
ay parçalanýyor yüzümde
dökülüyorum topraða suya
yarla yatýp yalnýz kalkýþým
sensiz buluyorum sabahý
göl kýyýsý lale sümbül

-V-

yarý açýk gökyüzüm
ýþýk arýyorum voltalarda
genç düþlerimle yorgun yaþlý
güzelliðini ayna tut bana
ancak görürüm kendimi
sýrrým sýrýnda

-VI-

söndü ýþýklar bir bir üstüme
çekildi dumaným közüm küle
çektiðime hiç demedim çile
hasretinde paramparça sine
sýðýnaksýz saðanaktayým
yinede sen bilme

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: