Sen nasıl kelam etsen de!
Ben nasýl görünsem de,
Sen yinede her þeyden emin olma,
Zafiyetlerim olacaktýr anlasana,
Kaným aksa da, aklým melalimi kuþatsa da…
Bakarým, kalbimden nazarým,
Seni ruhunun izlerinde sorgularým,
Zamanla daha sarih anlayacaðýmý umarým,
Kopsun anlaþýlmayan sayfalarým, efkâr soluklarým…
Senin her caziben, zahirinle kaim deðil,
Kalbi olmayan nazarlar, niyetin rüknünde sefil,
Gözlerin, tenin, yüreðin hilkatiyle meyil,
Samimiyet insan kimliðinde adamlýkta kâmildir…
Sevdalar uzlettir, fetretin rengidir,
Tuval üzerinde þevkin akseden güzelliðidir,
Sararan yapraklar misali deðildir, akan feyizdir,
Aþk için sedadýr, hüzün için vefadýr, ruh için sefadýr…
Sen ne ilksin ve nede son olacaksýn,
Kuruyan umutlarda sen hangi yitiði bulacaksýn,
Koþacaksýn, unutmayacaksýn, kanaati soluyacaksýn,
Ruhunla muvazene içinde kalbin sürurunu bulacaksýn…
Sen hilkatin serinliðinde aþký zarafetsin,
Hamiyetin adresi, himmetin kalesi, þefkatsin,
Sen bizzat en mücerret olan sanat harikasýsýn,
Paký kalpsin, nisa umutlarýnda bereketli damlasýn…
Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.