Fenerli çardaðýn bir köþesine çekilmiþim Çay yudumluyorum kendimce Gökyüzünde yýldýzlar, dolunay ýþýl ýþýl Serenat yaparcasýna göz kýrpýþýrlar bakýþýma Anladýlar kederli yalnýzlýðýmýn aðladýðýný Anlamsýz, hüzünle sessice geceyi süzdüðümü...
Üç köpek, beþ kedimden baþka kimsem yok Çay içsek ne ki; derdimi anlayan Kaderlerime ortak olaným hani nerede Baðrým yanýk, sevda vurgunuyum Beklediðim sesi getirecek esinti de yok Bak yine gözlerim doldu seni düþlerken...
Sensiz sabahý edeceðim yine gecenin altýnda Bilmem adýn yazýlýr mý karanlýða Ama ben seni yüreðime kazýmýþým yâr Hiç çýkmamacasýna caným da can ahiretliðim Gönül daðýmda türkülerini bestelemiþim Ölümsüz sevdanýn sana iç yanýþýdýr bu sevdiðim...
Zafer Direniþ ...
Karabulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
direniş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.