aðlamak ne zor
Ay’ýn gökkuþaðýna küs ömründe
kanatlarýndan yoldum özgürlüðü
revamýdýr bahtýna
demini çekmiþ yavan pýtraklar
maviliklerinde süzülmeye kararlýyým,
eteklerinden kovma
ey kendini bilmez elem
zorlama kendini
halden anlar gözlerim
çiçektir hüzün diye sevinci okþayan
(her dem nefessiz )
etimden zýkkýmlanan niyaz,
sakla gurbete düþen neyin boþluðunu
misali dünden bozuk sefirdir saz
yaz, kýrgýn gökten yere yaðar yedi sena
kahýr süpürür, kýr saçlý devin saçlarý
(ki içime sancýsý )
façasý bozuk ayin aykýrý baþa
Umba’nýn yadigârý kimin umurundaysa
özge bir can dedi peri kuþu
melek dudaklar iþmar ettikçe rüyayý hayra yor
at zarý çifte gelsin yokluk
sakisi zemheriye tutulmuþ kapýda
yerle yeksan yürekler, mosmor
( sürgün filistin askýsýnda
miyadý geçmiþ eyenin som testisi
keyfe keder k/ayýþlarýn neþesi yerinde
öp alnýndan)
ölüm kor bir öpücüktür ruhunda…
Kapatýn ateþin gözlerini...
Habibe E. Aðaçdelen