Sen kal her gece!..

Akþam iniyor yine terk edilmiþ halim,
Penceredeki ýþýðýn buðulu manzarasý,
Ay gibi yansýyan yüzün aklýma gelirken,
Aydýnlýk yine doðmaz, karanlýk sýrasý....

Gecenin geç saatinde her þey susar,
Maziyi yâda daldýðým an, tüten içte,
Kapalý pencerelere, uyuklayan perde,
Genzime dolar kokun bu sensin iþte...

Mutludur normal olanlar, bana göre,
Yok eden, hazin aþkla tanýþmamýþlar,
Düþümün ana hatlarý, iki göz, iki çeþme,
Sonlanamayan yalnýzlýða alýþmamýþlar...

Gecenin uykusunda çökmese yalnýzlýk,
Ben artýk anladým, hayatýn iki yüzü var,
Mutluluksa, býçaðýn aðzý üstünde yürür,
Öteki, kendimle konuþtuðum boþ duvar...

Gitmek, çoðu zaman, hiç gitmemektir,
Ýþte, þuramda kývrýlýr kalýr, özleten sesin,
Akýp gidiyor sensiz, bom boþ günlerim,
Bu mudur paylaþmak hayatý, neredesin...

Ýþte böyle anlaþýlma sýz biz birbirimize,
Aþkýný gördüm ben, tam kaos, bilmece,
Özlem dolu, terk edilmiþ yüreðin içinde,
Ettiðin onca zulümle, sen kal her gece!..

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)

Sosyal Medyada Paylaşın: