ben deðil kendimdir, kendimedir mizacý divit keskinliðim sýyýrýn nefesimden sýyýrýn közü, ateþi külveren aþk’ta, tutuþan zamanda benim, benim þimdi
,
ey, aþk-ý derdime. seyr-ü seferliðime yol olan kendim bel vermez, eðilmez sanýrdým ateþe bendim al þimdi senindir, senin olsun közümden öte özüm dalýma diken biteceðini bilseydim sen düþler miydim hiç
,
soluk fanidir, dünya köþesiz güvenme diriliðine ey kul göðün kuþaðý misali güzellikte gelip geçicidir asýl olan aþktýr ki, ahh.. o da gözlerin kadar delip geçicidir…
. . . //
ilhanaþýcýhaziranikibinyirmi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.