Gönüllerden ithal edilmiþ taþlarla inþa edilmiþ.Þu içinde ölünesi evler,aþk mezarlýðý görünümlü daðýn ölüme paralel yamaçlarýnda,hoyrat bir atýn hasretle þahlanmasýný andýran daðýlýþlarýyla köy olup beni karþýlamýþlardý dunyaya.Evet ben köy çocuðuyum.Güneþ doðmadan örgülerini ören anamýn küçücük güneþiydim.Yanaðýma kondurduðu buselerle,doðardým hergüne.Doðanýn dilini öðretirdi babam,toprakla alýþveriþi,öksüz kuzularý hayata tutundurmayý,kelebekleri anlamayý vede gökyüzünün mavisiyle sevdayý.Evet ben köy çocuðuyum azizem.Ben bilmem yüreði kanatlanmýþ bir kadýný sevmemeyi.Þayet kalbi kalabalýk bir þehir deðilse... 13/04/16 Mehmet oruc
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet oruç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.