Hayat zor be gülüm karýn doyurmak zor ’ekmek arslanýn aðzýnda’ derler di ya eskiler çoktan midesine inmiþ bile ekmek bulmak zor
hele bu köy yerinde ektiðin diktiðin para etmez yem parasý gübre parasý derken bize düþer yürek yarasý
þehire mi gitmeli yoksa gerçi orda da yaþanmaz ya hani bizim Kemal gittiydi geçen yýl Hasan emminin oðlu mektup yazdýydý babasýna ’baba bura çok pahalý maaþýn yarýsý ev kirasý kalanýn yarýsý elektrik su parasý geçinebilirsen geçin geri kalanla’ dediydi
bir akýl ver bana ne yapayým gülüm gideyim mi þehire? belki bi bekçilik falan bulurum ha yatma derdim olmaz ev de tutmam o zaman gündüz uyuklarým bi kenarda bulurum bi duvar dibi nasýl olsa
off kararsýzlýk ne zor þey gülüm hele ki çaresizlikten kaynaklanýyorsa gideceðim gülüm gideceðim deneyeceðim þansýmý senin için,yavrum için gideceðim
ver þu bayramlýklarýmý çýkar dolaptan iskarpinlerimi valiz filan istemem zaten içine koyabileceðim neyim varki?
uyandýr kýzýmý bir öpeyim erkenden gitmeliyim daha kasabaya kadar yürüyeceðim bilmiyorum oradan þehire nasýl,neyle gideceðim? ya bir kamyon kasasýnda ya da kaçak olarak bir yük treninin vagonunda
hadi hoþçakal gülüm þimdi beni bekler uzun ve çetin bir yol yavrumuza iyi bak ve ben dönene kadar Allah’a emanet ol.........
01/02/2007 pm:23:27
Bir klavye baþý çalýþmasý daha...Umarým saçmalamamýþýmdýr......
Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.