sen lodos olup öperken alnýmdan esip geçeceksin yine yarýný olmayan gün gibi
yüreðimin memleketinden kopacaksýn yollarýndan hiç geçmemiþ gibi
çiyler ýslatacak saçlarýmý aklatarak sabaha dek ama sen görmeyeceksin duymayacaksýn sensizliðimin iniltilerini görmeyeceksin artýk sana aþýk kahverengi gözlerimi
sen beni yitirirken kendi benliðinde hiç durulmayacak bir nehir olacaðým gözlerinde güzel sözcüklerden bentler arayacaksýn bulamayacaksýn nafile
bir gün hayalim belirecek gözlerinin önüne ellerini uzatacaksýn beni tut diye ben yine tutacaðým ellerinden gözlerinin kýyýsýna bentler kuracaðým en güzel sözcüklerden durulacak ben sandýðýn o nehir güneþ açacak gözlerinde
gidiþinin hesabýný sormayacaðým sana sadece sýrtýmý dönüp keder urbamýn içinde saklanacaðým geldiðim yoldan arkama bakmadan senden uzaklaþacaðým Hülya Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.