YAŞLI BİR TEKNEYİM ŞİMDİ!.

............................................................................. Bu þiir sanadýr sevdiðim!
Ne çetin mevsimler gelip geçti yanýmdan
Bazen kasýrgalar vurdu acýmasýzca
Bazen de dalgalar tokat attý bana
Direndim þiddetli fýrtýnalara
Mavi sularda gezindim durdum öylece...

Aþký tadanlarý aþkla dolaþtýrdým
Evine üç beþ kuruþ ekmek parasý götüren
Emekçi balýkçýlarýn yüzünü güldürdüm
O kadar çok yükler bindi ki sýrtýma
’’Ah, of’’ bile demedim
Delinmiþ gövdeme sular dolarken!.

Meðerse insan oðlu nankörmüþ
Anladýklarýnda yorgun düþtüðümü
Atýverdiler beni sahilde bir köþeye
Çilelerine orak olduðum
Onlarý sýrtýnda taþýyan sanki ben deðildim?..

En zor þartlarda kol kanat gerdim
Ulaþtýrdým rýhtýmýn kollarýna
Nice mutluluklar tattýrdým onlara
Yaþlanmaya gör, yorgun düþ
Ýþte böyle atýlýrsýn nankör duygularla
Þimdi yapayalnýzým sahilde...

Ne halimi soran var, ne beni anlayan
Unutulmuþum koca kurt misali
Martýlar arada bir gelip sorarlar
’’Balýk var mý, balýk?’’
Her þey menfaate binmiþ yitik çaðýmýzda...

Bedenen çürümeye terk edilmiþim
Ruhen öldürülmüþ biriyim ben
Elimden tutacak, sevgisini verecek
Derin mavilerde yüzdürecek
Yürekten sevdalý bir can arýyorum
Kayýp kýtamýn griye boyanmýþ sahilinde...


Zafer Direniþ
...

KARABULUT

Sosyal Medyada Paylaşın: